Sint-Gudula kapel te Moorsel.

Later meer!

Nihil novum sub sole, komboloi!

Het schooljaar loopt bijna ten einde en de leuke schoolfeesten komen in aantocht.
Bij De Duizendpootjes uit de Binnenstraat te Aalst krijgen de kindjes elke week les rond een nieuw thema en aangezien dat deze keer het onderwerp 'piraten' is vroeg de mama van de jonge Britte me om een leuke kleurprent van een piraat. Ze wist dat ik er enkele gemaakt had voor een workshop striptekenen die ik vorig jaar hield. Op aanvraag is ze HIER te downloaden voor de wereld.

VERKIEZINGEN 2010: blik komboloi.

DankDAENS, dat is wat komboloi denkt! Op 13 juni 2010 gaan alle Belgen stemmen voor een vernieuwd bestuur van het land. Dat de Belgen dat allemaal kunnen doen ( door de ingestelde stemverplichting) is mee te danken aan de heldhaftige inzet van de gebroeders priester Adolf Daens en Pieter Daens. Het Priester Daensfonds kon geen beter gelegenheid kiezen voor de organisatie van het jaarlijks huldebetoon rond de sterfdag van Priester Daens. Normaal wordt er een bloemenkrans gelegd aan het standbeeld, maar dat gaat wegens de huidige werken aan het plein niet door. De priester die zijn ziekte en tegenspoed vaak ging wegwandelen via wandelingen langs de Dender zou het zeker op prijs stellen dat Luc Devoldere, schrijver van Het Rivierenboek en hoofdredacteur van OnsErfdeel een speciale lezing geeft te Aalst. Komboloi dankt Daens. Dank DAENS, dat is wat komboloi denkt!

De sympathieke nieuwe Aalstenaars Ken en Karel, deelnemers aan het populaire VTM-televisieprogramma 'Mijn Restaurant' hebben de stad naar de finale geloodst en maken grote kans om hun pand in de Molenstraat te mogen behouden.
Op donderdag 10 juni barst in Aalst een groot feest los op de Grote Markt om het succes van de twee helden te vieren die op de helft van de tijd van de andere kandidaten zo'n verbluffend resultaat wisten te behalen. Ook komboloi wenst hen vanzelfsprekend alle succes !

Sterk de stem van een wit konijn. KIES KOMBOLOI ! U durft, u denkt, u houdt van de komboloi! In sprookjes groeien de bomen tot in de hemel, maar ook in de realiteit is het vaak niet makkelijk om feiten en fictie van elkaar te onderscheiden. Gelukkig is er nog de kunst om ons de weg te wijzen. In het beste der werelden vallen sprookje en realiteit samen en hoewel het geenszins een sprookjesboek te noemen valt, zijn er weinig sprookselachtige vertelsels als vele hoofdstukken uit ' De Kapellekensbaan' van Louis Paul Boon. Louis Paul Boon deed alsof hij over de werkelijkheid weergaf terwijl hij eigenlijk een sprookje schilderde, en of het nu eigenlijk omgekeerd was weet niemand echt zeker. Een sprekende spiegel die de waarheid toont zoals die echt zou kunnen zijn. Ikzelf zou zo'n sprookje niet durven schrijven, zo'n sprookje als in '1002 nachten' dat door Louis Paul Boon zelf zou bedacht kunnen zijn. Kennen jullie dat sprookje van '1002 nachten' ? ' ... Het is het verhaal van de nomadische helden met tulbanden en krulzwaarden die door een sprookjeswoestijn wandelen. En de bevolking van de stad had bewondering voor deze overigens beklagenswaardige mannen, waarover iedereen altijd sprak. ' s Avonds sliepen ze onder de schitterende sterren naast hun kameel. En het waren echte helden die zomaar in de woestijn konden overleven en de stadsbevolking betoverden met ogenschijnlijk wondermooie verhalen. En de kalief. Iedereen kende hem, de regent die over de stad heerste. Een knappe kalief, rijk als de zee zo diep, en altijd schitterend als de zon gekleed was hij. En de prinsessen en dames boden zich bij bosjes aan om in zijn aandacht te komen. In zijn harem verzamelde hij veertig van de mooiste dames ter wereld. Maar hij hoorde de verhalen van de heldhaftige helden uit de woestijn en werd nijdig. Als de avond viel sloop hij weg uit de slaapvertrekken om in de stallen bij een kameel te gaan slapen, maar dat had niet het gewenste resultaat en de onderdanen fronsten de wenkbrauwen. Hij richtte zich tot zijn raadsman met de vraag waarom zijn onderdanen hem geen held vonden. Daarop vestigde de raadsman de aandacht op het feit dat hij als knappe kalief over een harem van veertig vrouwen beschikte. En het in zijn geval dus vreemd was om 's avonds bij zijn kameel te gaan slapen. De kalief dankte zijn raadsman en dacht er nu snel voor te kunnen zorgen dat zijn onderdanen hem ook een held zouden vinden ... De kalief kocht negendertig nieuwe kamelen in een ver,ver land. ... ' Zo'n sprookje kan enkel door een Aalstenaar geschreven worden, en als Louis Paul Boon het niet zo druk had gehad met het schrijven van al die meesterlijke boeken en verhalen, dan had hij dit verhaal zeker geschreven!