Moon, sister! Moon!

Na schilderen met verf is schilderen met mensen toch het allergriezeligst. Zoals de volle maan zich verhoudt tot de zee, zo is het nooit echt duidelijk hoe wederzijdse invloed verloopt: materie manipuleert. De rest is slechts het beperken van toevallige factoren. Want mooi resultaat blijkt vooral zichzelf te schrijven. Dat maakt schilderen zo rustgevend, onthechtend en ... griezelig. Acht wat, volle maan en ondertussen zit ik hier te schilderen ...

Canon van de Nederlandstalige literatuur.

Zoveel te lezen en zo weinig tijd. Best is om gewoon zélf te schrijven, want: wie schrijft, die blijft. En wie blijft heeft alle tijd van de wereld. Echter, voor de Nederlandstalige veel-lezers is er sinds vandaag ook de dynamische canon met essentiële teksten uit de Nederlandstalige literatuur. Beijk het hier!

 

Mooie zomer toegewenst, beste vrienden van de komboloi!