Ietwat weinig tijd

Wegens weg-saamheden dit jaar ietwat weinig tijd om aan de jaarlijkse traditie te voldoen voor de creatie van een cryptische causerie om de suggestie van een geünificeerde, alom gevatte nieuwjaarswens te kriebelen.
Verhuizen is het archiveren, conserveren of afstoten van alles wat je voor enige tijd op een bepaalde  plaats hebt verzameld. Dus heel toepasselijk dit jaar een amalgaam, een samenraapsel van elementen uit een supersnel in elkaar geflanst filmpje (werktijd: verwaarloosbaar kort, maar met eindeloos veel liefde in gedachten voor al wie het wil aanvaarden om ervan te genieten). 


En dus refererend aan een wel doorwrochte causerie van 26 november 2010, een echt verhaal: echt gehoord alsof het echt gebeurd was, of toch echt neergeschreven door ondergetekende:
....  
 Laatst zat ik op de trein naar huis terug te mijmeren over wat ik allemaal had verwacht van het leven en welke stappen ik nog zou zetten om dat alles ook waarlijk te realiseren. Wegdromend bij die gedachten verschoof mijn aandacht zich naar een gesprek tussen twee converserende medereizigers, twee ingenieursstudenten. Ze blikten terug op de voorbije namiddag, wanneer ze in hun leslokaal op de derde verdieping van de school, allerhande papieren vliegertjes vouwden en uit het raam wierpen, zodoende proberend te ontdekken welk vernuftig ontwerp het verst zou zweven. Het ene vloog al wat verder dan het andere. Toen ze bemerkten dat het grasplein onder hen al aardig vol lag met papieren vliegertjes, had één van hen ietwat achteloos een ongevouwen blank blad nonchalant uit het raam gegooid, waarop het door de wind werd gegrepen en hoog de lucht in dwarrelde, draaide en danste door de lucht, verder en verder en verder, tot het enkel nog een klein ijl stipje aan de einder leek, maar nog steeds verder vliegend, ... een wonder van techniek, of toeval? 
.... 

Laat 2016 een onbeschreven blad zijn, en 2017 de dansende wind richting nieuwe hoogten! 
Amor potestas est, sparge amorem, ama komboloi

Bekijk het filmpje HIER

Komt hij, komt hij, die lieve goeie Sint?

Ik had me voorgenomen er geen mening over te hebben, laat staan om er een mening over te verspreiden. Wat mij betreft is het een complex probleem met die Zwarte Piet. Ontstaan in een overwegend blanke leefgemeenschap, waar de huizen verwarmd werden met een open haard. Daar had een seniele, witgeklede heilige in een lang kleed een lenige, strakgeklede helper nodig om te verklaren dat er pakjes konden geleverd werden langs een met roet beslagen schouwschacht. 
Naarmate de wereld kleiner werd en de samenleving diverser werd de beroette knecht steeds meer een man met zwarte huid. In die zin is het eigenlijk onbegrijpelijk racistisch dat Sinterklaas nog steeds niet wordt afgebeeld als de niet-blanke die hij eigenlijk is, net zoals Jezus.