Godverdomd goed gevonden dingen.

Nadat het boek me langs alle kanten werd aangeraden door kennissen las ik deze zomer toch het boek van successchrijver van nu, Dimitri Verhulst.
Vooral het feit dat het boek zou verfilmd worden door regisseur Felix Van Groeningen maakte indruk. Misschien meer dan de band met Aalst, of de schijnbare verwantschap met schrijver Louis Paul Boon.

Maar het boek ' De Helaasheid der dingen' mààkte indruk. Ik vind het plezant geschreven, en gevuld met fijn geschetste en daarom ook pijnlijk herkenbare types voor iedereen die vertrouwd is met het echte Reetveerdegem.

Ik vroeg me wel af of hij het literaire niveau zou bekomen hebben als hij over minder herkenbare dingen zou schrijven ? Of hij zou blijven bij de beperkte formule die hem nu zoveel succes bracht. Want de meeste Vlaamse schrijvers worden snel als stripfiguren, die dan zogezegd hun beste tijd hebben gehad van het ogenblik ze iets afwijken van hun eerste succesact.

En het lijkt me nu dat hij daar zelf ook erg van bewust is, en alvast aan de wereld wil duidelijk maken dat hij meer in zijn mars heeft dan altijd hetzelfde. Hij lijkt te beseffen dat hij binnenkort tot de walgelijk welverdienenden zal behoren, op exclusieve evenementen zal staan nippen van dure drankjes en snobistische babbeltjes zal slaan met allerhande liefhebbers van stijlvolle kwaliteitsdingen. Dat zijn flodderig T-shirt en makkelijke jeansbroek van Armani of Dolce&Gabanna zullen zijn, en hij bij interviews zijn benen nonchalant zal plooien in een gruwelijk dure Starckstoel, terwijl hij op zijn typische wijze door zijn overbekend kapsel roefelt waaruit de grijze haren werden weggeverfd. Want hij heeft het imago van jolige jongen, en zal dat ook behouden, ook als hij al lang een coryfee is geworden.

Maar misschien is Dimitri Verhulst echt anders. Misschien blondeert hij vroeg of laat zijn haar? Misschien openbaart hij zich als grote KOMBOLOI - fan ? Misschien is hij dat al NU ?