Hier een reportage omtrent mijn stripalbum Ducktroux dat ik op televisie had bij Ketnet in een programma genaamd 'Studioket', gepresenteerd door Annabel Van Nieuwenhuyse en Steven Van Herreweghe. Ik herinner me nog dat het in november was van 1998. Daar stopt mijn informatie, want mijn ouders hebben alleen dat fragment van het programma op video opgenomen.
Dat fragment is momenteel zelf gedigitalliseerd. De nodige vermeldingen over Ketnet, de regisseur en de presentatoren volgen spoedig.

- 786 - Verandering van klimaatEigenlijk zijn we allemaal cartoonisten. We zijn naakt en hulpeloos zonder het woord en als we niet konden nadenken over de dingen zou de mensheid al lang uitgeroeid zijn.
Het is ongelooflijk dat een zwak en kwetsbaar diertje als de mens er in geslaagd is een zo belangrijke positie in de natuur in te gaan nemen. We moeten er niet preuts over zijn want zonder het dragen van kledij zijn we haast niet bestand tegen weer en wind, tegen hitte noch koude.
We hebben geen klauwen of tanden om ons te verweren tegen roofdieren. We hebben geen ontwikkelde reukzin of gehoor om ver gevaar van op afstand te voorzien. We kunnen niet vliegen, niet indrukwekkend ver lopen of springen of zwemmen. We zien in het duister geen steek voor ogen en zien niet bijzonder scherp of ver.
Het nadenken waarmee we zo hoog oplopen is het menselijk instinct. Daarmee moeten we het doen. Op die manier hebben we geleerd om de dingen rondom ons te begrijpen voor ze gevaarlijk dreigen te worden. Zelfs zonder ze daadwerkelijk ooit gezien of gevoeld te hebben.
We hebben geleerd om dingen die zich heel lang geleden hebben voorgedaan op een eender ander moment terug te herinneren. We hebben manieren gezocht om dingen die we ons herinneren aan anderen door te geven en samen te bespreken hoe ze zich anders zouden hebben kunnen voorgedaan. Of hoe ze zich in de toekomst zouden kunnen voordoen.
En op die manier is ons instinct waardevolst gebleken; niet omdat we razendsnel en hyperadequaat kunnen reageren op wat er op ons afkomt, maar omdat we zoveel mogelijke variaties van een bepaalde gebeurtenis kunnen beredeneren en onze reacties aanpassen naargelang het gewenste resultaat. De acties die we kunnen beredeneren zijn sterk afhankelijk van de gedachten die we allemaal opgepikt hebben uit ons verleden. Moralisten zullen zeggen dat gedachten goed of slecht zijn omdat iedereen verantwoordelijk is voor de ideeën die hij in zekere situatie kiest. Psychiaters zullen zeggen dat we allemaal schuld dragen aan afwijkende ideeën omdat deze slechts variaties zijn op vroegere gedachten van ons allemaal. Kunstenaars zullen zeggen dat alle gedachten die kunnen gedacht worden, moeten gedacht worden omdat het de evolutie ten goede komt. Humoristen zullen zeggen dat ook aan slechte dingen goeie kanten zijn. En www.komboloi.be die denkt dat het heel verbazingwekkend is dat u het doorheen deze tekst hebt gemaakt tot deze allerlaatste letter. -786-

De Poorters van Venetië.

Ergens in een verlaten perceeltje een merkwaardige rotspartij verloren gelegd? Snel een stel vrijwillige archeologen verenigen, de boel laten onderzoeken en op basis van de lokale overlevering een prachtige publicatie maken om alle volksverhalen voor eens en altijd lekker te ontkrachten. Alle medewerkers gericht laten scheren en daarna de verzamelingen okselhaar netjes scheiden van de neusharen. De verschillen bestuderen en catalogeren. nog snel een kostelijke brochure laten drukken en je hebt alweer een ander tentoonstellingsconcept klaar.

Sinds de vroege Middeleeuwen is de zwendelzwaai met knotsgekke relikwieën die pelgrims voor toeristisch bezoek lokken niet zo groot geweest. Alles kan tenslotte cultureel erfgoed zijn en elk thema een aanleiding voor een zondagse fietstocht, ook als er eigenlijk niets interessant in huis is. Halleluja!


Maar thematazucht kan ook leiden tot een verbluffende opwaardering en herontdekking van verloren gewaande wetenswaardigheden over lokale historische figuren met internationale uitstraling. Wil je bijvoorbeeld meer weten over de fascinerende Aalsterse humanistische drukker Dirk Martens, dan moet je naar het museum. Het met de Museumpublieksprijs 2009 bekroonde Erasmushuis te Anderlecht waar op dit ogenblik een tentoonstelling wordt gewijd aan deze Aalstenaar van onvoorstelbaar internationaal, historisch belang.

Enkele weken geleden was ik met familieleden naar het museum M te Leuven op bezoek. Daar raakte ik in gesprek met een tante die toeristische kunstrondleidingen organiseert in Venetië. Op wandelafstand van het Collegium Trilingue leidde het gesprek als snel naar Dirk Martens en het onmogelijk te overschatten belang van deze drukker/ uitgever die zélf in zijn boeken verklaarde de drukkunst uit Venetïe naar Vlaanderen te hebben gebracht. De enige manier om wetenschappelijk te bewijzen van waar Dirk Martens de invloed haalde voor zijn eerste drukkersatelier is het typografisch onderzoek. Het lijkt een banale invalshoek, maar hij is fundamenteel. Ook in het Erasmushuis hebben ze dat al ingezien. Allen daarheen, trotse Aalstenaars !!!

Komboloi Haiku

Met de komboloi
heerlijk lachend gedragen
doorheen het leven

Tom Houtman
20 november 2009

KOMBOLOItwittert !

DICHTER BIJ KOMBOLOI.

Ooit zal het aangezicht van de menselijke aanwezigheid op aarde worden weggespoeld zoals een tekening op het strand die door de vloed wordt vlak geveegd.

De zee. Die is ver verwijderd van het Oost-Vlaamse Moorsel(Aalst). Maar niemand bracht beide dichter bij elkaar dan schrijver en dichter Frans Fransaer.

Frans Fransaer is geboren op op 4 oktober 1934 te Moorsel. Hij ging naar school in het Sint-Maartensinstituut te Aalst waar hij moderne humaniora deed om vervolgens filosofie te studeren in Drongen en daarna theologie te volgen te Gent. Hij behaalde het diploma van regent Nederlands-Geschiedenis. En - zeker fascinerend - van 1968 tot 1973 heeft hij gewerkt als zeeman bij de Belgische Koopvaardij. Nadien was hij leraar aan het Vrij Technisch Instituut te Aalst tot zijn pensioen. Hij komt nog regelmatig in het nieuws via zijn inzet en literaire bijdragen voor de heemkundige activiteiten in Moorsel en de Faluintjesgemeenten. Waarom men hem nog niet gevraagd heeft om een gedichtenroute uit te werken is mij een raadsel. Want Frans Fransaer is natuurlijk vooral bekend als schrijver van de romans M.S.Karibu (1979), "Vasilis en de zee" , "Thanatos en de Zee" (1983) en verschillende prachtige dichtbundels "Gebed zonder goed einde", "Kon ik maar Bouzoeki spelen", "Onderdak vinden", ...

Toen ik jong was ging ik samen met mijn ouders en mijn broer soms op bezoek te Moorsel. Zijn huis, zijn tuin. Voor altijd staan ze in mijn hoofd gegrift als toonbeeld van het soort feeërieke sfeer waarin een echte schrijver hoort te wonen.

Later was ik nog te gast om potloodtekeningen en aquarels te maken in zijn tuin.
Ik maak me schuldig aan het steeds maar uitstellen van hernieuwd contact. Maar ik plak aan mijn computer en de daarbij horende 'sociale media' en merk dat die communicatie sputtert. Want Frans Fransaer, die schrijft echte brieven en voert echte gesprekken. Echt. Daaraan moest ik onmiddellijk denken toen ik laatst op de radio een interessante reportage hoorde met schrijver Paul Verhaeghe over zijn boek 'Het einde van de psychotherapie'. Waar; zo beweerde de man, vroeger de mensen in de psychotherapie gingen om de overmatige complexiteit van hun karakter te ontwarren en te ontrafelen, wordt men daar schijnbaar steeds vaker geconfronteerd met mensen wiens innerlijk leven gewoon leeg is. Mensen op zoek naar een zelfbeeld, op zoek naar echte contacten met anderen.
Misschien komen dan nog veel meer mensen dichter bij komboloi!

Be A Star!

Tegenwoordig zijn echt Grootse zaken allemaal bepaald door het Oosten.
Astroboy, een onbetwiste ster en manga klassieker laat overal ter wereld de kassa rinkelen met een nieuwe langspeelfilm. Dat loont de moeite om ook komboloi in het oog te springen!

Ik was deze week een boek van filosoof Leo Apostel aan het herlezen. Daarin spreekt hij over het verschil tussen een teken en een symbool, en wanneer dingen gewoon teken of juist symbool zijn. Hopeloos ingewikkeld voor een simpele duif als komboloit. Maar, als ik het goed voor heb, heeft het te zien met de context waarin betekenissen ontstaan.

Ik stelde het mezelf visueel voor als volgt: Een lege afgesloten kamer, uitgezonderd van een rode sofa waarop ravissant mooie, naakte figuur wordt bekeken door een extatisch starende man in een zwart pak.
Men zou al makkelijk veronderstellen dat de man in het zwarte pak opgewonden is door zich in aanwezigheid te weten van een naakte mens.
Maar neem nu volgende setting: 99 mannen in zwarte pakken zitten extatisch te staren naar evenveel ravissant mooie, naakte figuren dewelke elk op een rode sofa liggen. In dezelfde ruimte bevindt zich nog een honderdste man in zwart pak. Deze laatste zit treurig te staren naar een ravissant mooie, naakte figuur die ligt op een blauwe sofa.
Wat moeten we nu denken van die 99 mannen dan dat ze opgewonden worden van rode sofa's ? Is er een andere mogelijke verklaring denkbaar? Inderdaad, die honderdste man met afwijkende mening zal er moeten voor doen!
De idee is dus dat een teken een vorm heeft die in elke context eenzelfde betekenis heeft. Een symbool heeft een betekenis die afhankelijk is van de context waarin het zich bevindt, maar heeft geen vrijblijvend te kiezen betekenis. Kortom, het heeft niets van zien met rood of blauw, noch met sofa's. Maar met de manier waarop mensen naar elkaar kijken ... .

Gelukkig is er nog komboloi om af en toe een beetje lichthoofdig rond te zweven! LOVE KOMBOLOI!

S.O.S.KOMBOLOI! De Week van de smaak begin je bij Komboloi !
Speciaal deze week gaat de komboloi aan de kook,en dan nog om de wereld te redden. Een leuke klas die op school werkt rond het thebigask-project om de opwarming van de aarde in de hand te houden nam contact op. Op hun advies maakte ik een leuk animatiefilmpje met daarin het stripfiguurtje KNOESEL aan het fornuis.
Wie bedenkt me een smakelijke slogan om het filmpje af te sluiten? Ideeën welkom op ballenvbacchus@hotmail.com. Bekijk nog snel het filmpje op
http://www.komboloi.be/KKglobe.htm

Sint-Maarten komt naar Carnavalsstad Aalst, en komboloi kan niet op het feest ontbreken! Het is bijna elf november. Sint-Maarten komt naar Carnavalsstad Aalst. Heb je een wens voor de Sint en wil je dit jaar een extra goeie indruk maken als je jouw schoen aan de schouw zet. Kleur dan de Sint-Maartentekening van komboloi en steek hem in je schoen !


Sint - Maartenfeest! In de Middeleeuwen vierde men in onze streken doorheen het jaar verschillende keren vastenavond. Dat was dan een groot feest waarbij mensen verkleed rondliepen, dansten en zongen. En nog een laatste keer uitbundig aten en dronken om vervolgens een periode te vasten ( sober leven en weinig eten ). Vandaag kennen we alleen nog het Carnaval in aanloop naar Pasen. Maar vroeger verliep ook de viering van de feestdag van Sint-Maarten als een carnavalsfeest. Nu schiet daarvan slechts het kinderfeest met cadeautjes en snoepgoed over.

Sint-Maarten, een goedheilig man en een kindervriend. Maar hij is ook een erg leuke historische figuur. Bekendst is het verhaal van Sint - Maarten die een deel van zijn rode mantel snijdt om aan een ongeklede bedelaar te schenken. Het latijn voor mantel 'Cappa' zou aan de basis liggen voor het woord 'kapel'. Die naam voor een eenvoudig gebedshuis is dus afkomstig voor de naam van 'de plaats waar de mantel van Sint-Maarten werd bewaard en vereerd'. De echte Sint-Maarten zou in onze streken rondgetrokken hebben om niet-christelijke heiligdommen te vernietigen en om te vormen tot christelijke gebedsplaatsen. Voor het vernietigen van heidense heiligdommen en altaars zou hij gebruik hebben gemaakt van een nog steeds bestaande hamer. Maar dat van die hamer zou dan weer kunnen te maken hebben met het feit dat men de feestdag van SInt-Maarten heeft laten samenvallen met die van de Germaanse god Wodan.

Sint-Maarten kleurprent. Ook de oudste kerk uit Aalst, de Sint-Martinuskerk is opgedragen aan Sint-Maarten en het is dus niet vreemd dat men in Aalst elk jaar een groot feest houdt op 11 november. In de Aalsterse Sint-Martinuskerk kan je trouwens een leuk beeld bezichtigen van Sint- Maarten. Hierboven vind je daarvan een tekening. Een leuke kleurplaat van dit beeld kan je krijgen door HIER te klikken. Veel plezier !

De Konigin van Onderland.
Alle echte stripliefhebbers in Vlaanderen zijn in rouw. Jef Nys, de geestelijke vader van onvergetelijke en onvergankelijke stripfiguren als Jommeke, Filiberke, Annemieke en Rozemieke, Professor Gobelijn, Flip de papegaai Pekkie de hond en nog eindeloos veel andere personages heeft ons verlaten.

Met zestig miljoen verkochte stripalbums op 6 miljoen Vlamingen is de rekensom snel klaar om te bedenken dat we allemààl enkele van zijn verhalen kennen! Bij Jommeke was er nog plaats voor zekerheden. De butler had het meestal gedaan. En als het echt vreselijk was, dan was het de schuld van de koningin van Onderland.

Ook komboloi is even in gedachten bij de grote Jef Nys.

Only the lonely.

De jeugdjaren te Aalst staan centraal in het prachtige boek ' De Helaasheid der dingen' van Aalsters nieuwe successchrijver Dimitri Verhulst. Als er iemand zou zijn, die een stripalbum maakt over de geschiedenis van de stad Aalst, dan zal Dimitri Verhulst niet mogen ontbreken in een gastrol.

Nu men van Vlaanderen tot Californië in de ban is van de verfilming van het boek door opkomende superregisseur Felix Van Groeningen lijkt het vanzelfsprekend dat men dat in Aalst zal vieren met een groots evenement. Iedereen is vol lof over 'De Helaasheid der dingen'.

Op donderdag 8 oktober is het zover, en het is duidelijk dat Komboloi niet zal ontbreken op het feestje. Speciaal voor de volwassenen een cartoon op deze blog, en speciaal voor de jongsten een leuke digitaal te downloaden kleurprent !!!

Printen, inkleuren en meebrengen naar het feest !
Hiphoi! Hiphoi ! Hiphoi !

de kleurprent krijg je door hier te klikken !

De Helaasheid der dingen ontvangt een hartelijk welkom te Aalst met komboloi.

Buig het hoofd voor Brüno, de onmiskenbare winnaar van de leukste promotiecampagne van 2009 !

Yasmine 1972-2009

This is it !

No more crying now, we are going to see the king ! Het was me wat inderdaad, die uitvaartplechtigheid van onze King of Pop met lofbetuigingen van uiteenlopende personaliteiten. Van Diana Ross tot Nelson Mandela. Terwijl iedereen nieuwsgierig was of Michael Jackson nog een overtuigende come-back zou kunnen maken verpulvert hij nog een laatste keer alle records.
CNN wist gisteren te melden dat, als de verkoop van Michael Jackson's muziek nog tot het eind van deze week zou voortduren aan het tempo van vorige week, dan zou zijn 'miljoenenschuld' volgende week weggewerkt zijn ... Don't stop 'till you get enough ! Michael Jackson blijkt een beetje zoals spruitjes. Mensen die fan zijn worden overal raar weggekeken, iedereen weet dat er een reukje aan zit en toch is het een onmiskenbaar belangrijk cultureel fenomeen waar ook onze komboloi zijn neus niet voor ophaalt !

PINKsteren
Ook bij komboloi.be is de geestigheid neergedaald.Dagdagelijkse vrolijkheid alleen kan tot verlichting leiden, maar juist het stijgend gebrek aan die vrolijkheid is hemeltergend. Gelukkig is er nog de geinige drievuldigheid om de mensheid op het juiste pad te brengen of te houden. Die drievuldigheid houdt in dat de mensen op te delen zijn in drie categorieën. Er zijn mensen die de komboloi niet ( goed) kennen, er zijn mensen die heel veel van de komboloi houden en er zijn slechte mensen.
Prevel deze stelregel bij sociale twijfel, en verspreidt de boodschap bij de onwetenden !

TWEE KABOUTERS
KOMEN ELKAAR TEGEN
ZEG, VIND JIJ DAT OOK ZO
REUZEFIJN
DIE ENORME DIEPGANG
TUSSEN
JOU EN MIJ

Tom Houtman

DE ZOEKTOCHT VAN MARIA.

De zoektocht van iedereen leidt vroeg of laat naar KOMBOLOI.BE !
Het handboek Marketing dat ik mocht studeren telde 365 pagina's en ik ben er minstens een jaar mee zoet geweest.
Maar waarvoor al die concurrentie wel goed is, als je niets leert over hoe waarde generend vriendschap kan zijn.

Even terugdenken aan dat magistrale interview met pop- en marketingicoon Madonna, toen ze haar vroegen waarom de zichzelf tot 'Material Girl' gekroonde en door aanbidder en vijand als godin van het egocentrisme bestempelde, zich zonder zichtbare gène liet kennen als fan van mindere goddelijke popconcurrentes die bij een samenwerking toch alleen maar in de aandacht zouden delen die anders alleen haarzelf toekwam. Het antwoord was even simpel als duidelijk: spirituele adviseurs hadden haar geleerd dat ze moesten leren geven, opdat ze zou ontdekken dat diegenen die geven ook zullen terugkrijgen. Het was haar wat moeilijk gevallen, maar een keer overtuigd vond ze dat je haast niet genoeg kon geven. Goeie mensen, die geven. Goeie mensen geven om komboloi,
de anderen volgen de komboloiblog niet en dus hebben we daar niets aan verloren. We hebben gegeven wat we konden ...

Komboloi zwaait doorheen Carnaval Aalst.
Do you have the balls ?

Het is ook jouw energie.
Op vrolijke dagen lijkt het soms alsof slechts de dood en de vernietiging van dingen onherroepelijk zijn. Niet in deze tijd van economische, sociale, ecologische en psychologische crisissen. Alles lijkt te escaleren.
' De onherroepelijkheid van beslissingen die men neemt... ' Dat lijkt het cruciale thema voor 2009 te worden.

Gisteren heb ik zodanig gedroomd dat ik er 's nachts niet van geslapen heb. Het had te zien met een jeugdfilm die ik ooit op een druilerige zaterdagnamiddag op televisie zag. Het was een soort low- budget sciencefiction prent en de titel heb ik waarschijnlijk nooit geweten, maar de plot ging als volgt:

Een kernramp heeft de aarde herleid tot een giftige, desolate woestenij waar het altijd zure regen regent. Verspreidt over de aarde leven wel nog kleine groepjes mensen in duistere betonnen bunkers. In zo'n bunker bevinden zich een groep jongeren. Door de zure regen hebben ze nooit de beslotenheid van hun bunker kunnen verlaten. Met uitzondering van een meisje, dat door alle anderen gepest wordt omdat ze beweerd dat het mogelijk is dat de regen stopt, waardoor de grijze lucht blauw zal kleuren en de zon prachtig licht en warmte zal stralen over de aarde.

De andere jongeren verklaren het meisje voor gek, en daarom sluiten ze haar op een dag op in een kamer. Net op dat ogenblik merkt een van de jongeren dat het buiten is gestopt met regenen. Alle jongeren, met uitzondering van het onfortuinlijke meisje, rennen naar buiten waar de zon door de wolken breekt en ze de warme zonnestralen op hun lichaam voelen.
Uiteindelijk begint het opnieuw te regenen en de jongeren vluchten hun bunker binnen, waar ze vol berouw het meisje uit haar isolement halen. Het meisje geniet nu alle sympathie, maar het drama is en blijft hartverscheurend.

' De onherroepelijkheid van beslissingen die men neemt. Daarvan heb ik gisteren zodanig gedroomd dat ik er 's nachts niet van geslapen heb.
Als ik niet Diogenes was, zou ik Diogenes willen zijn.

2010 Steun in angstige dagen.
Maar binnen enige tijd een geheel nieuw stripverhaal bij de komboloi !

" Een schaamstreek verliest haar schaamte, niet haar streken ".

Nu over vossen gesproken, wat vinden jullie van deze illustratie van een min of meer bekend gezegde ?

Man,man,man !!! Dog eat dog en anders zal het nooit worden. Er heerste vorige week nogal wat commotie omtrent een televisieprogramma waar de joodse gemeenschap op de korrel werd genomen, omdat ze schijnbaar ' te veel ' klagen over dingen die ze als beledigend ervaren.

De reportage was verondersteld grappig te zijn, maar ik moet eerlijk bekennen dat ik ze ook allerminst grappig vond. Het zijn in diezelfde reportage trouwens niet alleen de joden die zogenaamd 'grappig' behandeld worden, ook de rest van het werkstuk vind ik van een opmerkelijke verwerpelijkheid getuigen.

Volgens de auteur van de reportage was het duidelijk dat de gehele reportage 'grappig' was, omdat het programma toch algemeen bekend staat als een promotievehikel van verdraagzaamheid en culturele diversiteit.
Gesteld dat die bewering juist zou zijn, betekent dat daarom toch niet dat die ene reportage onschuldig zou zijn ? En waarom mogen minderheidsgroepen niet protesteren élke, en dan ook élke keer, als ze zich miskend voelen ?

Culturele diversiteit impliceert bij onze reportagemaker blijkbaar dat minderheidsgroepen niet publiek mogen opmerken dat ze zich gekwetst voelen wanneer ze op de korrel genomen worden op een manier dat alleen de anderen het grappig vinden.

Zet de Zeilen. Ik heb nog geen tijd gehad om mijn nieuwjaarsbrief te publiceren. Laat ik dat dan toch nog even doen:
Nieuwjaarsbrief









Pro cornucopia.

Is de thuishaven verlaten,
komen we tweeduizend negen
droef binnen gevaren
laat het geen tijd zijn
van achterwaartse gedachten,
maar van krachtige herinneringen
die de wind in de zeilen stuwen en
geluk het roer laten besturen.

Het vaartuig van de dagen
veilig omboord met een overvloed
aan even vrolijke lotgenoten
in de richting van de glorierijke ochtendzon.

Binnenkort weer een nieuwe tekening. Beloofd ! Ondertussen moet je 't maar redden met
komboloi.be