Het is ook jouw energie.
Op vrolijke dagen lijkt het soms alsof slechts de dood en de vernietiging van dingen onherroepelijk zijn. Niet in deze tijd van economische, sociale, ecologische en psychologische crisissen. Alles lijkt te escaleren.
' De onherroepelijkheid van beslissingen die men neemt... ' Dat lijkt het cruciale thema voor 2009 te worden.

Gisteren heb ik zodanig gedroomd dat ik er 's nachts niet van geslapen heb. Het had te zien met een jeugdfilm die ik ooit op een druilerige zaterdagnamiddag op televisie zag. Het was een soort low- budget sciencefiction prent en de titel heb ik waarschijnlijk nooit geweten, maar de plot ging als volgt:

Een kernramp heeft de aarde herleid tot een giftige, desolate woestenij waar het altijd zure regen regent. Verspreidt over de aarde leven wel nog kleine groepjes mensen in duistere betonnen bunkers. In zo'n bunker bevinden zich een groep jongeren. Door de zure regen hebben ze nooit de beslotenheid van hun bunker kunnen verlaten. Met uitzondering van een meisje, dat door alle anderen gepest wordt omdat ze beweerd dat het mogelijk is dat de regen stopt, waardoor de grijze lucht blauw zal kleuren en de zon prachtig licht en warmte zal stralen over de aarde.

De andere jongeren verklaren het meisje voor gek, en daarom sluiten ze haar op een dag op in een kamer. Net op dat ogenblik merkt een van de jongeren dat het buiten is gestopt met regenen. Alle jongeren, met uitzondering van het onfortuinlijke meisje, rennen naar buiten waar de zon door de wolken breekt en ze de warme zonnestralen op hun lichaam voelen.
Uiteindelijk begint het opnieuw te regenen en de jongeren vluchten hun bunker binnen, waar ze vol berouw het meisje uit haar isolement halen. Het meisje geniet nu alle sympathie, maar het drama is en blijft hartverscheurend.

' De onherroepelijkheid van beslissingen die men neemt. Daarvan heb ik gisteren zodanig gedroomd dat ik er 's nachts niet van geslapen heb.
Als ik niet Diogenes was, zou ik Diogenes willen zijn.