Komboloi laat 2009 achter zich met - u noemt het vast communicatie - maar ik noem het amper een aparte
eindejaars coserie:




Een blik terug op het vergane jaar
brengt een wijze les zowaar
als notitie ter memorie
mijmering en studie
volgende coserie:

Waar twee bange ruiters
vertrokken zonder paard
was geen van die rare snuiters
eigenlijk de naam ruiter waard.

Gezanik en gehinnik
gehuppel en mimiek;

hoe overtuigend kijkend beide ruiters;
vooruit gingen ze enkel
stappend, springend of kruipend.

Een eerste paardloze ruiter
zette zijn sporen tevoren
in flank van menige merrie, hengst en veulen.
en sprak gemeend
dat men zonder ezel, paard of span
slechts te voet vooruit gaan kan.

De tweede paardloze ruiter
die voordien nooit een paard bestegen had
ging zich afbeulen
door onbevreesd
spugend en schuimbekkend
met de zweep rondom zich te slaan
en op alle tenen trappend heen en weer te gaan.

Tegen de eerste paardloze ruiter zei men
Je bent de beste ruiter, maar je hebt geen paard
en dat is dus pech
omdat je nu te voet moet blijven gaan.

Tegen de tweede paardloze ruiter zei men
Je bent geen echte ruiter, maar bent onvervaard
en echt is slechts een lettergreep in onterecht
want wij schenken jou een prachtig paard

en wensen beide ruiters veel succes!
En vertelt u nu eens eerst aan mij?
Welk soort paardloze ruiter ben jij?