2 kabouters (versie 2016)

Eén van de vele versies. Maar het is helemaal 2016, dus moeten ook vriendschap en broederlijkheid weer wat hipper: een gif, maar toch nog steeds komboloi! 
 
via GIPHY

Tijd reizen

Dat mensen in tegenstelling tot hun favoriete romanpersonages écht door de tijd kunnen reizen, dat weet tenslotte iedereen. Maar, het blijft toch een vreemde keuze van de natuur dat dit enkel in één richting zou mogen kunnen, richting de toekomst? 

Anderzijds valt de kans echter nog niet volledig uit te sluiten dat we heel frequent terugkeren in de tijd en is het met ons verleden net als met onze toekomst, iets dat we ons amper kunnen herinneren? In elk geval, de toekomst van mijn vakantiedagen is voorlopig voorbij.

Pokéman Gogoboy: komboloi 2016 zomert!

Een mega-hype, dat zoeken naar PokémonGo. Wat mij betreft mag iedereen ervan overtuigd zijn dat ik een megameeloper ben, dolenthousiast over de geniale vondst van de Pokémonmakers.

... ondertussen lees ik wel een zàlig leerrijk boekje over de ontwikkelingsgeschiedenis van de landsche woning. Nee, nee, niet Streuvels (want het is tenslotte vakantie). Wél van architect C.V.Trefois. Geniet van de zon! 

Omwentelingen: Only komboloi revolutions.

Een stuikend kaartenhuis, het als OMWENTELINGEN vertaalde Only revolutions van schrijver Mark Z. Danielewski.
Met guitig genoegen denk ik terug aan het zalig mooie appartementje, in een rustig straatje achter de Vlasmarkt te Gent, waar ik jaren geleden mijn intrek kon nemen. Groot was de verbazing van mijn moeder om te ontdekken dat, een week nadat de hele familie geholpen had mijn inboedel erheen te verhuizen, nog niets van meubelen of huisraad uitgeladen of uitgepakt bleek.
Tussen de kartonnen dozen was ik op de zondagavond van aankomst begonnen met lezen aan 'Het Kaartenhuis', ... en dat was grosso modo wat ik tot de daaropvolgende vrijdag had gedaan, .... zo genoot ik van het verhaal. 

In ironie én toverij geloof ik niet, omdat ik meen dat slechts één van beide werkelijkheid kan zijn. Het is dus geen geval van ironie én toverij dat ik dat zeer leuke appartement uiteindelijk in allerijl heb moet en verlaten omdat - wegens grote bouwwerken in het aanpalende perceel - de muren verzakten en verschoven: het werd uiteindelijk onbewoonbaar verklaard! Boeken lezen lijkt mij nooit onschuldig, laat dat dus duidelijk zijn. 


Ik had dus grote verwachtingen voor het boek Omwentelingen, maar dat viel toch even tegen. Het is een technisch hoogstandje, maar het beklijft niet. Meer nog, het is vooral poëtisch speciaal-doen ... pagina's lang. En waarom moet ik iemands boek lezen om speciaal te weten doen. Speciaal proberen te doen: dat kan komboloi ook gewoon zelf!