GEVEN OM …
De crisis volhardt in de boosheid en iedereen blijft hardnekkig de Zwarte
Piet doorspelen, wie de onvermijdelijke rekening zal betalen valt te beklagen.
U kent dat misschien, moeders die praten over hun zonen. Recent was ik op een feestje
te gast, waar ik mocht vernemen dat die betreffende zoon het blijkbaar zo ver
had gebracht als zonen dat meestal doen. In tegenstelling tot mij had hij geen
tijd verspild met het behalen van Master-diploma’s, maar was na een wilde ontpuberingsfase
met wat ondersteuning van ouders en de bank gestart als ondernemer. Daarbij vond de moeder het nodig me te melden
dat het duidelijk een schande was dat àl die werklozen àl dat geld kregen om zomaar
thuis te zitten, terwijl haar ondernemende zoon gerust werk kon aanbieden aan
een vijftal werknemers … voorlopig moest hij het stellen met slechts een drietal werkwillige Polen! Die verbleven nooit een volledige maand in ons
land en stelden zich dus als tijdelijke werknemers tevreden met een brutoloon
van elk ongeveer 700 €. Dat schijnt voor hen voldoende te zijn, omdat leven in
Polen nu eenmaal goedkoper is … Nieuwsgierig vroeg ik hoe ( en waar) deze
mensen dan leefden in die weken per maand dat ze in België verbleven, want hiér
is het leven toch duurder. Verschrikte blik en ijzingwekkende stilte, dat moest
ze nog eens navragen aan haar zoon.
En of ze het echt onbegrijpelijk vond dat iemand die hiér
leeft voor dat brutoloon eigenlijk niet kan gaan werken tenzij je bereid bent
je personeel de problemen in te jagen (armoede, honger, ziekte, …). Daarmee ging ze duidelijk
al niet akkoord: in haar ogen bleven de werklozen hier lui. Dus stelde ik haar
de vraag of haar twee kleinkinderen eens ze volwassen waren in het eigen bedrijf of een ander aan
de slag zouden gaan … aan 700 € brutoloon? Verbijsterde, vernietigende blik in
bliksemende ogen: ‘ Natuurlijk niet, als kinderen van een succesvol ondernemer zal
hun vader wel zorgen dat ze later een goedbetaalde job hebben’. Waarom,
probeerde ik nog even, kan hij zijn personeel trouwens geen normaal loon
betalen? Dat antwoord was resoluut: dan zou hij nooit genoeg opdrachten binnenhalen
om te kunnen blijven werken en dus failliet gaan! ( … en dus werkloos worden,
dacht ik stiekem).
Wat een systeem!
Omdat de ouders wat spaargeld voorzien hebben kan de zoon bijkomend geld lenen
om ‘ondernemer’ te worden. Om te kunnen ondernemen heeft hij bekwaam personeel
nodig, maar omdat hij klanten moet hebben kan hij dit personeel niet betalen …
en dus worden de jobs van dit personeel ‘knelpuntberoepen’ waarvoor werklozen
moeten geactiveerd of buitenlanders ingevoerd worden. Vroeger gingen bedrijven
die onmogelijk binnen enige tijd rendabel kúnnen worden simpelweg uit de markt,
maar vandaag worden in Vlaanderen dit soort Dimitri-Detremmeries en
Fernanden-Costermansen geïdealiseerd en zelfs verder ondersteund … want
specifieke overheidsdiensten voorzien hen naar hartenlust van ‘kosteloos’ personeel
uit een bataljon werklozen. Zodoende kunnen dit type bedrijfsmodellen de
reguliere economie volledig uit de markt concurreren met nóg meer werklozen tot
gevolg. Als je't mij vraagt verdient wie positief spreekt/denkt over dit ‘activeringsbeleid’ geen applaus, want
het is geen antwoord op de crisis in Europa: HET IS DE CRISIS IN EUROPA!
 |
| Komboloi - Sinterklaas |
GEVEN AAN …
Het gaat echter niet alleen om koude cijfers, maar ook om
het falen van hoogwaardige idealen, denk ik.
En dat brengt me bij het grote ‘Europese project’, het cadeau van de
Verlichting, die startte uit de rijke cultuur van universiteiten waarbinnen de
humanistische streefdoelen de basis legden voor de Verlichtingsgedachte met de ‘Universele
verklaring van de rechten van de mens’ als apotheose.
Deze basisrechten zijn belangrijk omdat ze het idee
ondersteunen dat we op Europees grondgebied ‘vrije mensen’ hebben. Vrijheid in
de letterlijke zin van het woord: het recht om door de gemeenschap te worden
gevrijwaard voor absolute armoede. Mensen die vandaag geen passend inkomen
hebben ‘genieten’ daarom een zogeheten leefloon als enige garantie dat ze nooit in de situatie komen iemands 'lijfeigene of slaaf' te worden, maar ten allen tijde 'vrij' kunnen beslissen. Om te voldoen aan die vrijheidsbeginselen
zou het verkrijgen van dit leefloon 1. absoluut moeten zijn en 2. afdoende om te
kunnen overleven zonder bijkomende schulden te maken.
Het idee dat mensen in ruil voor het ontvangen van zo’n ‘leefloon’ verplichte
arbeid zouden moeten verrichten is volgens mij volstrekt in strijd met de
universele grondbeginselen, die ook door Nederland en België geratificeerd werden
en tenminste voor Belgen het recht op ‘arbeid, de vrije keuze van beroep en
goede werkomstandigheden, het stakingsrecht en het recht om een vakvereniging
op te richten of erbij aan te sluiten, het recht op sociale zekerheid, het
recht op een aanvaardbare levensstandaard (waaronder begrepen voeding,
huisvesting, geschikte sociale diensten en geneeskundige voorzieningen’ moet
waarborgen. Wat men het ‘activeringsbeleid’ noemt, kan volgens mij niet anders
bekeken worden als een radicale ondermijning van deze universele basisrechten
die de staat en in het verlengde daarvan de EU zouden moeten garanderen.
Het lijkt mij ook volstrekt onbegrijpelijk dat dit plaats grijpt
in een land zoals Nederland, dat met het Gerechtshof in Den Haag andere landen de
les gaat lezen over het schenden van de rechten op de menselijkheid. Ik vind
dat mensen die geen werk hebben leefloon zouden moeten ontvangen, omdat dit een universeel
mensenrecht is in Europa. En dat dus ‘werklozen’ verplicht zouden moeten zijn om niét te werken
op voorwaarde dat ze het netto inkomen hebben dat tegemoet komt aan de door de
overheid vastgestelde armoedegrens. Anders moeten de EU-landen maar zeggen de ‘universele
verklaring van de economische, sociale en culturele grondrechten’ niet langer te
onderschrijven, het gerechtshof in Den Haag opzeggen en stellen dat het
lijfeigenschap van het Ancien Regime terug een legitieme optie is. Dat klinkt misschien
hoogdravend, maar ik ben van mening dat de realiteit zijn rechten heeft en een
andere interpretatie van de gang van zaken de waarheid geweld aandoet.
OMGEVEN OF AANGEVEN
Voor andere landen wil ik mij niet uitspreken, maar het giftige aan dit hele
proces in deelstaat Vlaanderen vind ik persoonlijk dat de betoogde ‘activering’
inspeelt op een volledig misplaatst gevoel van egoïsme. Er wordt geïnsinueerd
dat werklozen ‘zomaar’ geld krijgen, terwijl werkenden ‘voor elke cent’ moeten
gaan werken. Nu is dat in een overweldigende hoeveelheid gevallen volstrekt onwaar.
Om te beginnen zijn er de mensen die buiten de categorie van de
beroepsbevolking vallen ( zoals vele kinderen en gepensioneerden), daarnaast is
er nog 35% van de beroepsbevolking die zijn volledige arbeidsinkomen van de
overheid krijgt. Recent was er nog de groene-energiesector in de aandacht, maar
er zijn ook delen van de voedingsindustrie, de sierteelt- en de landbouwsector die volop
geld in het laatje krijgen vanuit de overheid.
Een voorbeeld? Nemen we nu een vaak genoemd ‘werkgelegenheidsicoon’:
de auto-industrie. Nu heb ik op basis van informatie via krantenberichten eens
berekend hoeveel de rechtstreekse (!) steun in de loop van een periode van 12
jaar is geweest voor alle werknemers in de Vlaamse auto-industrie.
Wel, dat heeft ons 0,13 €/per jaar en per Vlaming gekost àls je ervan uitgaat
dat die werkenden géén enkele vorm van tijdskrediet of bijkomende betaalde
vrijstellingen zoals zwangerschap- of ouderschapsverlof genoten. Hadden
diezelfde hoeveelheid mensen werkloos geweest dan hadden ze met een gemiddelde
uitkering ( d.w.z. dat ze àllen alleenstaand zonder kinderen zouden zijn voor
12 jaar lang) ons 0,17 €/per jaar en per
Vlaming gekost. ( mail me en ik stuur u graag de cijfers door).
Dit voorbeeld uit de
auto-industrie toont het wat mij betreft mooi aan: is het een goéde zaak dat de overheid
bedrijven kansen biedt op voorwaarde dat ze werkgelegenheid scheppen? ABSOLUUT!
Betekent het dat u die ‘werkt’ minder geld toegestopt krijgt dan de
werkzoekende met een uitkering: (behoudens enkele verwaarloosbare
uitzonderingen) ABSOLUUT NIET!
De vraag die we over ‘activering van werklozen’ moeten
durven stellen is de volgende: als men in nazi-Duitsland bepaalde mensengroepen
waarvoor de maatschappij op korte termijn geen ‘oplossing’ zag ( mindervaliden, politieke
tegenstrevers, homoseksuelen, joden, zigeuners) naar ‘opvoedingskampen’ (
trajectbegeleiding) of naar werkkampen ( ‘activering’) stuurde, moeten we dat
dan ànders zien omdat het met dat soort oplossingen
uiteindelijk héél erg fout is uitgedraaid? Waarom zou het met dit huidige model
anders uitdraaien dan met de nazi-kampen? Verloren we alweer het geloof in ons Westerse project om vrije, geluk-nastrevende mensen na te streven?
MIJN GEDACHT: GEVEN AAN IS
GEVEN OM en waar mensen geven om elkaar, geven ze aan elkaar! Stop dus deze intocht
van de slavernij, Sinterklaas!
Binnenkort zijn er verkiezingen en aangezien er geen
partijen zijn die bovenstaande gedachten onderschrijven, hoop ik op zijn minst gebruik
te kunnen maken van dat andere mooie recht: het algemeen enkelvoudig stemrecht.
Ik wens dat de media ons dit keer bij de peilingen ook per lijst en in het geheel
een overzicht zal geven van ‘verzetskandidaten’, ofte kandidaten die volgens de
peilingen of lijstplaatsing ONMOGELIJK verkozen kunnen raken. Op dié mensen wil
ik deze keer graag stemmen.
© Deze tekst geeft een evocatie van persoonlijke visies en impressies daarvan waarmee de auteur geen werkelijkheid beschrijft, waar uit volgt dat elk mogelijk verband met reële feiten of meningen berust op onbedoeld toeval.
