Het moet
een merkwaardig moment in de evolutie geweest toen de alleerste mens zichzelf
zou gaan beschilderen. Samenleven of samenwerken in meer of minder sociale,
hiêrarchisch gestructureerde groepen; het maken of gebruiken van werktuigen,
bewust communiceren over grote afstand en tijd: heel wat andere dieren en
mensachtigen deden en doen het net zo goed. Dat de mens zichzelf ging
beschilderen hield een onherroepelijke evolutie in: vanaf dan zouden andere
mensen slechts ‘naakt’ zijn.
Want ergens
in het begin der tijden besliste een mens, of een groep mensen om zichzelf met één
bepaalde kleur, bijvoorbeeld blauwe beschilderingen te beschilderen. Als
vervolgens iemand anders, of een andere groep mensen, besloten had om zichzelf
met bijvoorbeeld rode kleurtjes te beschilderen werden deze groepen elkaar
vijanden. Niet de bevrediging van één of andere lichaamsfunctie wordt dan de
reden tot moord, doodslag of oorlog, maar simpel de ‘kunstmatige’
onderverdeling in afzonderlijke groepen van in wezen perfect onderling
inwisselbare soortgenoten.
Over de
filosoof Georges Bataille wordt genoegzaam nogal lacherig gedaan, maar
ik blijf een onvoorwaardelijke fan van zijn filosofische visie. In zijn
meesterlijke boek ‘L’érotisme’ brengt hij het nochtans allemaal terug tot een extreme
vorm van ‘haantjesgedrag’, van ‘erotiek’.
Zo gezien werd de mens ‘de mens’ op
dat vreemde scharniermoment in de evolutie waarop hij zijn naakte toestand
ontgroeide en zichzelf als een zelfbewust cultuurwezen ging kleden. Opvallend
dat cultuur, religie en politiek waarvan we vandaag graag vermoeden dat ze
strak van elkaar te scheiden of te onderscheiden vallen, eigenlijk onlosmakelijk
met elkaar verbonden zijn.
Politici
die niet zorgen voor massieve investeringen in de culturele ontwikkeling van de
groep die ze vertegenwoordigen kunnen toch enkel geconfronteerd worden met een
krimpende aanhang in de maatschappij, religieuzen die denken dat ze de andere
kleurtjes kunnen verketteren kunnen toch nooit nieuwe zieltjes bijwinnen,
kunstenaars die claimen universele thema’s te visualiseren kunnen toch enkel
kleurloos en steriele artefacten produceren?
Neen, door kleur te kiezen worden mensen mensen.
En als de
mens op positieve manier wil blijven evolueren, moeten we elkaar blijven bewust
houden van dit simpele spelletje dat de ‘cultuur’ in feite is, waarbij er
spanning ontstaat
door die
spannende verschillen in mogelijke kleurtjes waaruit de mens kan kiezen,
waardoor we van elkaar lijken te verschillen terwijl we eigenlijk allemaal slechts naakte
mensen zijn. En voor cultuur in alle kleurtjes kan jij altijd terecht bij love komboloi: Tom Houtman!!
Ik verwacht je daar!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten