Geven aan/ geven om

GEVEN OM …
De crisis volhardt in de boosheid en iedereen blijft hardnekkig de Zwarte Piet doorspelen, wie de onvermijdelijke rekening zal betalen valt te beklagen. U kent dat misschien, moeders die praten over hun zonen. Recent was ik op een feestje te gast, waar ik mocht vernemen dat die betreffende zoon het blijkbaar zo ver had gebracht als zonen dat meestal doen. In tegenstelling tot mij had hij geen tijd verspild met het behalen van Master-diploma’s, maar was na een wilde ontpuberingsfase met wat ondersteuning van ouders en de bank gestart als ondernemer.  Daarbij vond de moeder het nodig me te melden dat het duidelijk een schande was dat àl die werklozen àl dat geld kregen om zomaar thuis te zitten, terwijl haar ondernemende zoon gerust werk kon aanbieden aan een vijftal werknemers … voorlopig moest hij het stellen met slechts een drietal werkwillige Polen! Die verbleven nooit een volledige maand in ons land en stelden zich dus als tijdelijke werknemers tevreden met een brutoloon van elk ongeveer 700 €. Dat schijnt voor hen voldoende te zijn, omdat leven in Polen nu eenmaal goedkoper is … Nieuwsgierig vroeg ik hoe ( en waar) deze mensen dan leefden in die weken per maand dat ze in België verbleven, want hiér is het leven toch duurder. Verschrikte blik en ijzingwekkende stilte, dat moest ze nog eens navragen aan haar zoon.

En of ze het echt onbegrijpelijk vond dat iemand die hiér leeft voor dat brutoloon eigenlijk niet kan gaan werken tenzij je bereid bent je personeel de problemen in te jagen (armoede, honger, ziekte, …). Daarmee ging ze duidelijk al niet akkoord: in haar ogen bleven de werklozen hier lui. Dus stelde ik haar de vraag of haar twee kleinkinderen eens ze volwassen waren in het eigen bedrijf of een ander aan de slag zouden gaan … aan 700 € brutoloon? Verbijsterde, vernietigende blik in bliksemende ogen: ‘ Natuurlijk niet, als kinderen van een succesvol ondernemer zal hun vader wel zorgen dat ze later een goedbetaalde job hebben’. Waarom, probeerde ik nog even, kan hij zijn personeel trouwens geen normaal loon betalen? Dat antwoord was resoluut: dan zou hij nooit genoeg opdrachten binnenhalen om te kunnen blijven werken en dus failliet gaan! ( … en dus werkloos worden, dacht ik stiekem).

Wat een systeem! Omdat de ouders wat spaargeld voorzien hebben kan de zoon bijkomend geld lenen om ‘ondernemer’ te worden. Om te kunnen ondernemen heeft hij bekwaam personeel nodig, maar omdat hij klanten moet hebben kan hij dit personeel niet betalen … en dus worden de jobs van dit personeel ‘knelpuntberoepen’ waarvoor werklozen moeten geactiveerd of buitenlanders ingevoerd worden. Vroeger gingen bedrijven die onmogelijk binnen enige tijd rendabel kúnnen worden simpelweg uit de markt, maar vandaag worden in Vlaanderen dit soort Dimitri-Detremmeries en Fernanden-Costermansen geïdealiseerd en zelfs verder ondersteund … want specifieke overheidsdiensten voorzien hen naar hartenlust van ‘kosteloos’ personeel uit een bataljon werklozen. Zodoende kunnen dit type bedrijfsmodellen de reguliere economie volledig uit de markt concurreren met nóg meer werklozen tot gevolg. Als je't mij vraagt verdient wie positief spreekt/denkt over dit ‘activeringsbeleid’ geen applaus, want het is geen antwoord op de crisis in Europa: HET IS DE CRISIS IN EUROPA!

Komboloi - Sinterklaas

GEVEN AAN …

Het gaat echter niet alleen om koude cijfers, maar ook om het falen van hoogwaardige idealen, denk ik.
En dat brengt me bij het grote ‘Europese project’, het cadeau van de Verlichting, die startte uit de rijke cultuur van universiteiten waarbinnen de humanistische streefdoelen de basis legden voor de Verlichtingsgedachte met de ‘Universele verklaring van de rechten van de mens’ als apotheose.

Deze basisrechten zijn belangrijk omdat ze het idee ondersteunen dat we op Europees grondgebied ‘vrije mensen’ hebben. Vrijheid in de letterlijke zin van het woord: het recht om door de gemeenschap te worden gevrijwaard voor absolute armoede. Mensen die vandaag geen passend inkomen hebben ‘genieten’ daarom een zogeheten leefloon als  enige garantie dat ze nooit in de situatie komen iemands 'lijfeigene of slaaf' te worden, maar ten allen tijde 'vrij' kunnen beslissen. Om te voldoen aan die vrijheidsbeginselen zou het verkrijgen van dit leefloon 1. absoluut moeten zijn en 2. afdoende om te kunnen overleven zonder bijkomende schulden te maken.
Het idee dat mensen in ruil voor het ontvangen van zo’n ‘leefloon’ verplichte arbeid zouden moeten verrichten is volgens mij volstrekt in strijd met de universele grondbeginselen, die ook door Nederland en België geratificeerd werden en tenminste voor Belgen het recht op ‘arbeid, de vrije keuze van beroep en goede werkomstandigheden, het stakingsrecht en het recht om een vakvereniging op te richten of erbij aan te sluiten, het recht op sociale zekerheid, het recht op een aanvaardbare levensstandaard (waaronder begrepen voeding, huisvesting, geschikte sociale diensten en geneeskundige voorzieningen’ moet waarborgen. Wat men het ‘activeringsbeleid’ noemt, kan volgens mij niet anders bekeken worden als een radicale ondermijning van deze universele basisrechten die de staat en in het verlengde daarvan de EU zouden moeten garanderen.

Het lijkt mij ook volstrekt onbegrijpelijk dat dit plaats grijpt in een land zoals Nederland, dat met het Gerechtshof in Den Haag andere landen de les gaat lezen over het schenden van de rechten op de menselijkheid. Ik vind dat mensen die geen werk hebben leefloon zouden moeten ontvangen, omdat dit een universeel mensenrecht is in Europa. En dat dus ‘werklozen’ verplicht zouden moeten zijn om niét te werken op voorwaarde dat ze het netto inkomen hebben dat tegemoet komt aan de door de overheid vastgestelde armoedegrens. Anders moeten de EU-landen maar zeggen de ‘universele verklaring van de economische, sociale en culturele grondrechten’ niet langer te onderschrijven, het gerechtshof in Den Haag opzeggen en stellen dat het lijfeigenschap van het Ancien Regime terug een legitieme optie is. Dat klinkt misschien hoogdravend, maar ik ben van mening dat de realiteit zijn rechten heeft en een andere interpretatie van de gang van zaken de waarheid geweld aandoet.
OMGEVEN OF AANGEVEN
Voor andere landen wil ik mij niet uitspreken, maar het giftige aan dit hele proces in deelstaat Vlaanderen vind ik persoonlijk dat de betoogde ‘activering’ inspeelt op een volledig misplaatst gevoel van egoïsme. Er wordt geïnsinueerd dat werklozen ‘zomaar’ geld krijgen, terwijl werkenden ‘voor elke cent’ moeten gaan werken. Nu is dat in een overweldigende hoeveelheid gevallen volstrekt onwaar. Om te beginnen zijn er de mensen die buiten de categorie van de beroepsbevolking vallen ( zoals vele kinderen en gepensioneerden), daarnaast is er nog 35% van de beroepsbevolking die zijn volledige arbeidsinkomen van de overheid krijgt. Recent was er nog de groene-energiesector in de aandacht, maar er zijn ook delen van de voedingsindustrie, de sierteelt- en de landbouwsector die volop geld in het laatje krijgen vanuit de overheid.

Een voorbeeld? Nemen we nu een vaak genoemd ‘werkgelegenheidsicoon’: de auto-industrie. Nu heb ik op basis van informatie via krantenberichten eens berekend hoeveel de rechtstreekse (!) steun in de loop van een periode van 12 jaar is geweest voor alle werknemers in de Vlaamse auto-industrie.
Wel, dat heeft ons 0,13 €/per jaar en per Vlaming gekost àls je ervan uitgaat dat die werkenden géén enkele vorm van tijdskrediet of bijkomende betaalde vrijstellingen zoals zwangerschap- of ouderschapsverlof genoten. Hadden diezelfde hoeveelheid mensen werkloos geweest dan hadden ze met een gemiddelde uitkering ( d.w.z. dat ze àllen alleenstaand zonder kinderen zouden zijn voor 12 jaar lang) ons  0,17 €/per jaar en per Vlaming gekost. ( mail me en ik stuur u graag de cijfers door).

Dit voorbeeld uit de auto-industrie toont het wat mij betreft mooi aan: is het een goéde zaak dat de overheid bedrijven kansen biedt op voorwaarde dat ze werkgelegenheid scheppen? ABSOLUUT!
Betekent het dat u die ‘werkt’ minder geld toegestopt krijgt dan de werkzoekende met een uitkering: (behoudens enkele verwaarloosbare uitzonderingen) ABSOLUUT NIET!

De vraag die we over ‘activering van werklozen’ moeten durven stellen is de volgende: als men in nazi-Duitsland bepaalde mensengroepen waarvoor de maatschappij op korte termijn geen ‘oplossing’ zag ( mindervaliden, politieke tegenstrevers, homoseksuelen, joden, zigeuners) naar ‘opvoedingskampen’ ( trajectbegeleiding) of naar werkkampen ( ‘activering’) stuurde, moeten we dat dan ànders zien omdat het met dat soort oplossingen uiteindelijk héél erg fout is uitgedraaid? Waarom zou het met dit huidige model anders uitdraaien dan met de nazi-kampen? Verloren we alweer het geloof in ons Westerse project om vrije, geluk-nastrevende mensen na te streven?

MIJN GEDACHT: GEVEN AAN IS GEVEN OM en waar mensen geven om elkaar, geven ze aan elkaar! Stop dus deze intocht van de slavernij, Sinterklaas!

Binnenkort zijn er verkiezingen en aangezien er geen partijen zijn die bovenstaande gedachten onderschrijven, hoop ik op zijn minst gebruik te kunnen maken van dat andere mooie recht: het algemeen enkelvoudig stemrecht. Ik wens dat de media ons dit keer bij de peilingen ook per lijst en in het geheel een overzicht zal geven van ‘verzetskandidaten’, ofte kandidaten die volgens de peilingen of lijstplaatsing ONMOGELIJK verkozen kunnen raken. Op dié mensen wil ik deze keer graag stemmen. 

© Deze tekst geeft een evocatie van persoonlijke visies en impressies daarvan waarmee de auteur geen werkelijkheid beschrijft, waar uit volgt dat elk mogelijk verband met reële feiten of meningen berust op onbedoeld toeval.