Aalst Carnaval erkend als immaterieel erfgoed van de mensheid door Unesco.

Liefde is een steekspel van pokers en kokers en dat mag je wel letterlijk nemen dit jaar in Aalst. Het is een uitgekookt toonbeeld van ironie dat midden in de Week van de smaak het Carnaval Aalst als immaterieel erfgoed van de mensheid wordt erkend door de UNESCO.

Iedereen weet dat de aanvraag vorig jaar reeds de kers op de taart moest zijn van het vernieuwde zelfbewustzijn van de ajuinen. Maar de aanvraag draaide in de soep en daar waren vele Aalstenaars kwaad om. Deze keer is het gelukt en het gejuich is nog niet geschreeuwd of er steken onder de Aalstenaars zelf opnieuw cynische geluiden de kop op over wat het feest van de wansmaak wordt genoemd.

De schande van de trots, een typisch Aalsterse paradox. Om het aan buitenvolk uit te leggen vertel ik altijd het verhaal van de twee vrienden die samen op restaurant zitten. Twee Antwerpenaars of Gentenaars samen op restaurant zullen zelfs een wildvreemde hun beste vriend noemen als ze daarmee belangrijker lijken dan hun tafelgenoot.
Terwijl twee Aalstenaars samen op restaurant in de belangstelling zullen komen te staan door iedereen fantastisch te vinden, behalve henzelf en hun beste vrienden.

Als twee vrienden uit Gent of Antwerpen samen op restaurant gaan zullen ze tegen elkaar op belangrijke kennissen en vrienden menen te herkennen bij de andere restaurantbezoekers, en om het hardst beweren de beste vriend te zijn van wie dan ook. Desnoods beweren dat ze vaste klant zijn en de waard persoonlijk kennen om toch maar interessant te worden bevonden.

Als twee Aalstenaars samen op restaurant zitten zullen ze zich tegen elkaar zitten excuseren over de erbarmelijke kwaliteit van de service van dit restaurant waar ze alleen tegen hun zin komen omdat ze per ongeluk de waard persoonlijk kennen die ze evenwel niet al te sympathiek vinden. En als hun beste vriend even naar toilet is zullen ze zich tegen de wildvreemde omstanders omstandig verduidelijken dat deze tafelgenoot waarschijnlijk denkt dat hij een beste vriend is, maar dat het slechts schijn is. Niets meer dan het feit dat ze elkaar al jaren kennen zonder elkaar ooit sympathiek te hebben bevonden.

Bijtende spot en de ironie maken deel uit van het Carnavalsfeest waar alle sociale maskers voor drie dagen afgezet worden en een masker naar keuze wordt opgezet om stevig te drinken en te eten. Reeds Brueghel, getrouwd met de dochter van zijn Aalsterse leraar, de befaamde renaissance-boekillustrator Pieter Coucke, was reeds gefascineerd door Aalst Carnaval. En ook Komboloi ontbreekt nooit op het feest. Hier een smaakvolle Carnvalillustratie die reeds verscheen in het eerste Aalsters kleurboek.